πνευμοτύμπανο

το, Ν

ιατρ. η παρουσία αέρα υπό πίεση στο μέσο αφτί, που χαρακτηρίζεται από οξύ πόνο κατά το φύσημα τής μύτης, από εμβοές, κώφωση και, μερικές φορές, ελαφρά ζάλη.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. pneumotympanum (< πνεύμα + τύμπανο)].